อรรถกถาสูตรที่ 2 เป็นต้น

พึงทราบวินิจฉัยในสูตรที่ 2 เป็นต้น ดังต่อไปนี้ :-
บทว่า โวสฺสฏฺฐกายา คือ ปล่อยกายโดยไม่คำนึงถึงอันตราย
ที่เกิดจากหมองู.
บทว่า ทฺวยการิโน แปลว่า ผู้มีปกติทำทั้งสองอย่าง อธิบายว่า
มีปกติทำทั้งกุศลและอกุศล.
บทว่า สจชฺช มยํ ความว่า ถ้าว่า วันนี้เราทั้งหลาย.
บทว่า สหพฺยตํ อุปปชฺชติ ความว่า ถึงความเป็นผู้ (อยู่)
ร่วมกัน (สหภาพ). อกุศลเป็นปัจจัยให้บุคคลนั้นเกิดขึ้นในกำเนิดนาคนั้น
(ส่วน) กุศลเป็นปัจจัยให้นาคทั้งหลายที่เกิดมาแล้วสมบูรณ์.
บทว่า อนฺนํ ได้แก่ ของเคี้ยวของกิน.
บทว่า ปานํ ได้แก่ น้ำดื่มทุกชนิด.
บทว่า วตฺถํ ได้แก่ ผ้านุ่ง ผ้าห่ม.
บทว่า ยานํ ได้แก่ ปัจจัยที่ช่วยในการเดินทาง ทุกชนิด
เริ่มตั้งแต่ร่ม และรองเท้า.
บทว่า มาลํ ได้แก่ ดอกไม้ทุกชนิด เช่น ดอกมะลิเป็นต้น.
บทว่า คนฺธํ ได้แก่ เครื่องลูบไล้ทุกชนิด เช่นแก่นจันทน์
เป็นต้น.
บทว่า เสยฺยาวสถปทีเปยฺยํ ความว่า ให้ที่นอนมีเตียงและตั่ง
เป็นต้น ให้ที่อยู่อาศัยมีเรือนชั้นเดียวเป็นต้น (และ) ให้อุปกรณ์ประทีป
มีไส้และน้ำมันเป็นต้น. ¹
1. ปาฐะว่า....ปทีปการณํ ฉบับพม่าเป็น....ปทีปูปรณํ แปลตามฉบับพม่า

ก็การที่นาคเหล่านั้น ทำความปรารถนาเพื่อให้มีอายุยืน
มีผิวพรรณสวยงาม และมากไปด้วยสุขเอาไว้ แล้วให้ทานทั้ง 10 อย่างนี้
จึงบังเกิดในภพนาคนั้น ก็เพื่อเสวยสมบัตินั้นแล.
บทที่เหลือในทุกสูตร ก็มีความหมายง่ายทั้งนั้นแล.
จบ อรรถกถานาคสังยุต

รวมพระสูตรที่มีในสังยุตนี้ คือ